LITERATURA

“ARAGOMAN”

An pag-agom bakong karaw-karaw,
Kaipuhan an maninigong kaaraman,
Saro ining responsibilidad na hangang paggurang,
Dai mo nanggad mababayaan.

Alagad an ibang kajovenesan,
Orog na itong daing inadalan,
Asin mayong toltol na ikabubuhay,
Iyo pa lugod an amay magpatipan.

Nyata? Ano an saindang paghona,
Ini sarong kawatan,
Na pagnasawa tulos na babayaan?
Tibaad sinda nalilibongan!

Mas nakakabalde, itong may mga inadalan,
Na pagkatapos paadalon kan mga magurang,
Imbes na tumabang,
Iba man an pig-asikaso sa buhay.

Minsan an iba nagpupuon ,
Sa simpleng pag-irilusyon,
Aldaw-banggi magkaiba,
Hanggang sa pagturog yaon pa!

Marhay kun an mag-agom,
Responsible asin may dedekasyon,
Nagtatao kan mga pangangaipo,
Asin may pagkamoot na totoo.

An pagpamilya sarong magaya-gayang bagay,
May kaogmahan asin pagtarabang-tabang,
Alagad tamang panahon an kaipuhan,
Tanganing ini gabos manamitan.

Kaya mga manoy asin mga manay,
Kun bako pang handa sa buhay,
Gumilid na muna asin mag-adal,
Ta dakul ka pang dapat maaraman.

Asin kun mag-abot an aldaw,
Na igwa ka na ki ikabubuhay,
Dai na pagbutasan an saimong namomotan,
Ta an masunod kaiyan aragoman.